اخیراً بحث های زیادی پیرامون مکان مرکز نمایشگاهی استان در مطبوعات و سایت های استان خواندم که برخی معتقد به ماندن نمایشگاه در مکان قدیمی، یعنی قائمشهر و ادامه اشتباه سال ها پیش و برخی هم به دنبال تصمیم اشتباه دیگر، یعنی احداث مرکز نمایشگاه ها در ساری هستند. این مقاله را از آن جهت نوشتم که پیشرفت و آینده استان را در خطر دیدم و باید بگویم نه از کسی خط می گیرم و نه نفعی از این مقاله برای من است. باید در مکان یابی امکانات و اماکن عمومی استان دقت بیشتری داشت و از تعصبات بخشی و شهری صرف نظر کرد و پیشرفت استان را در نظر داشت. به دلایلی که ذکر می کنم معتقد هستم جای نمایشگاه بین الملی نه در قائمشهر و نه در ساری، بلکه در مازندران مرکزی، یعنی آمل و در حاشیه توریستی رودخانه و دره و جاده ترانزیتی هراز است.

یکی از امتیازاتی که حاشیه رودخانه هزار نسبت به دیگر مکان ها دارد برخورداری از یک جاده بین المللی و ترانزیتی که به مرکز کشور هم دسترسی دارد می باشد. همانطور که می دانیم بیش از 40 درصد مسافران از طریق جاده زیبای هراز به مازندران وارد می شوند تا در بین راه از طبیعت زیبا و مواهب الهی منطقه لاریجان آمل و همچنین آبگرم معدنی که از زیر قله باشکوه دماوند می جوشد بهره ببرند. همچنین باید گفته شود جاده هراز کوتاهترین راه ارتباطی پایتخت و مرکز ایران به شمال کشور است. و همچنین بیشتر زائران مشهدالرضا که قصد عبور از شمال را دارند، این مسیر را انتخاب می نمایند. بنابراین می توان از این ظرفیت مسافران برای هرچه پررونق تر کردن نمایشگاه بهره برد.

از دیگر مزیات این نقطه قرار داشتن در مرکز ثقل استان و حتی شمال کشور است که مکان های تعریف شده دیگر علاوه بر مزیت قبلی، این مزیت را هم ندارند. باید توجه داشت که مرکز نمایشگاهی استان مازندران باید برای همه مردم استان باشد، در حالیکه اگر این مرکز در شهرهای شرق استان ایجاد شود، مردم شهرهای غربی از این مهم بی نصیب می شوند و این خود نیز کم رونق شدن نمایشگاه را در پی دارد. همچنین بیشتر تراکم جمعیت در منطقه مازندران مرکزی می باشد و بیشتر قدرت خرید هم اتفاقاً در این قسمت از مازندران و مازندران غربی قرار دارد. در این مورد شاید بگویید نمایشگاه بین المللی باید به فرودگاه نزدیک باشد... این حرف کاملاً بجاست ولی باید در نظر داشته باشیم نسبت بازدیدکنندگانی که از هواپیما استفاده می کنند به بازدیدکنندگانی که با استفاده از اتومبیل و از نقاط مختلف استان و یا از پایتخت می آیند، چقدر است؟ که می خواهیم آن تعداد اندک بازدیدکننده را مقدم بر تعداد بیشتر بدانیم!! درضمن باید این مورد را متذکر شوم که بازدیدکنندگانی که از استان های دیگر به مازندران می آیند، دوستدار گشت و گذار در مازندران و استفاده از طبیعت هستند و به قولی هم زیارت و هم سیاحت را در کنار هم دوست دارند، بنابراین پیمودن فاصله فرودگاه های ساری و رامسر تا آمل آنقدرها هم برایشان رنج آور نیست. اما هم استانی هایی که حداقل سالی یکی دوبار خواستار بازدید از نمایشگاه هستند، کمی رنج آور است که این مسیر طولانی را طی کنند. البته باز هم متذکر می شوم که نباید تعداد زیاد را قربانی تعداد کم کنیم که البته آن تعداد کمی هم که گفتیم، علاوه بر اینکه قربانی نمی شوند، خیلی هم به آنها خوش می گذرد. همچنین باید بگویم بزرگترین پایانه مسافربری شمال کشور در آمل قرار دارد که توان انتقال مسافر زیادی را دارد. و باید بگویم این مرکز در درجه اول باید نیاز مردم استان را برآورده کند.

صنعت و نمایشگاه دو جزء جدایی ناپذیر از یکدیگرند که با توجه به صنعتی بودن شهر آمل مزیت دیگر این مکان یابی مشخص می شود. بطوری که بیش از 46 درصد صنایع بزرگ و کوچک استان و همچنین شرکت های بزرگ صنایع غذایی کشور در شهر آمل قرار دارد. کارایی و فعالیت این صنایع به قدری زیاد است که 64 درصد صادرات استان را تشکیل می دهند. که این نشاندهنده درایت بالا است.

از دیگر برتری های این مکان یابی شکل ترافیک و راه های ارتباطی آمل است به گونه ای که آمل از طریق پنج شاهراه اصلی با شهرهای اطراف در ارتباط است و دورتادور شهر توسط کمربندی استانداردی پوشش داده شده است، به گونه ای که اجبار به عبور از داخل شهر و ایجاد ترافیک نیست.

البته دلایل را گفتیم، ولی شاید هنوز یک عده بگویند، ساری تنها مرکز استانی است که نمایشگاه ندارد ... که در جواب باید بگویم بياييد ما اولي باشيم، مثل تمركززدايي از مراكز كه در تمام دنيا دارد انجام مي شود. از طرفي تقريباً در هيچ استاني، شهرهايي این چنین همسان و هم اندازه تا اين حد نداريم. حتی بعضی از شهرهای استان در سطح و رده بالاتری از مرکز فعلی در زمینه های مختلف تاریخی، علمی، سیاسی، کشاورزی، صنعتی و گردشگری هستند. تا این حد که باید بگویم در هیچ یک از این زمینه ها، ساری حداقل از یک شهر هم برتری ندارد. درضمن، دیگر مرکز استان ها دقیقاً در وسط استان قرار دارند و به قولی واقعاً مرکز استان هستند، و نه یک مرکز استان پوشالی که نه در مرکز است و نه در حد یک مرکز، به گونه ای که به جرات می گویم دو شهر آمل و بابل خیلی هم پیشرفته تر از ساری هستند، با اینکه چندین سال است ساری به بهانه مرکز استان بودن از بودجه ای خاص و رانتی دولتی استفاده می کند، ولی هنوز بافت شهری درست و حسابی ندارد و با یک نمایشگاه آوردن ساری در حد مرکز استان نمی شود، چون صورت مساله غلط است و ساری در مرکز استان واقع نیست که بتواند یک مرکز استان خوب باشد و همین دلیل ضعیف شدن ساری و استان مازندران است که چندین بار راه حل نهایی این اشکال را گفتیم. ولی کو گوش شنوا. مسئولین باید به این باور برسند که سرمایه گذاری بر روی ساری به عنوان مرکز استان کار اشتباهی است که هم به خود ساری و هم به استان سرسبز مازندران ضربه می زند. که یکی از نمونه ها همین مرکز نمایشگاهی است که مدللاً گفتیم مکان یابی درستی ندارد. امیدواریم مسئولین از تعصب بیجا خودداری کرده و بیش از این به استان مازندران خیانت نکنند و کمی به فکر کل مازندران باشند و این را بدانند که مازندران فقط ساری نیست و فکر نکنید که از الگوی دیگر استان ها استفاده کنید و فقط مرکز استان را تقویت کنید و دیگر شهرها را نابود. که اگر این الگو درست بود، الآن استان سیستان باید پیشرفته تر می بود. یا یک مثال دیگر می آورم. در مورد استان اصفهان اگر می بینید بین اصفهان و کاشان، شهر اصفهان مرکز استان شده است، چند دلیل دارد. اصفهان تاریخی تر و صنعتی تر از کاشان است و همچنین تمرکز جمعیتی و تعداد شهر بیشتری در اطراف شهر اصفهان قرار دارد و مهمتر اینکه شهر اصفهان در وسط استان اصفهان قرار دارد. این مثال را آوردم چون بسیاری از متعصبان به ساری در سایت ها معمولا این استان ها را مثال میزنند.

همه با هم به مازندرانی زیبا، سرسبز، گردشگری، دانشگاهی، کشاورزی و صنعتی فکر کنیم.

فرشاد راعی

برای خواندن این مطلب در سایت هرازنیوز اینجا کلیک نمایید.